การเดินทางของผม.
มันคือการเดินทางที่แสนไกล... ที่ไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดอยู่นะแห่งหนใด
ผมว่านะสิ่งที่สวยงาม มันอยู่ระหว่างที่เรากำลังเดินทาง ผมพบกับสิ่งต่างๆมากมาย ที่ผมคิดว่ามันสุดยอดเลยนะ
ผมว่าเริ่มหลงการเดินทางและผมก็จะออกไปเดินต่อไป
เพราะผมไม่รู้ว่าปลายทางที่ผมเฝ้ารอมันจะสวยงามเหมือนกันที่ผมเฝ้าฝันไว้ไหม.
แต่การเดินทางของผมมันคงจะไกลน่าดู ถึงตอนนั้นผมอาจจะเหนื่อยล่ะ ผมว่าผมอยากจะหยุดพัก เมื่อถึงเวลาที่มันควรหยุด.. มันก็คงจะหยุด เพราะ "ใครสักคนหนึ่ง"
ใครสักคนนึง... ที่ผมอยู่ใกล้ๆเค้าแล้วจะมีพลังลุกเดินต่อไป
ผมก็จะถามเค้าว่า คุณไปกับผมไหม? แต่เส้นทางของผมมันไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่น่ะ
ถ้าเค้าตอบว่า "ไป"
ผมก็จะพาเค้าเดินไปกับผมด้วย
แต่ว่าตอนนี้การเดินทางของผม มันคงจะไม่เหมือนเดิมแล้ว.
เพราะว่าตอนแรกผมเดินทางคนเดียว แต่ตอนนี้ผมมีคุณมาร่วมทางด้วย
เมื่อก่อนผมต้องดูแลตัวเอง แต่ตอนนี้ผมคงดูแลตัวเองและผมก็ต้องดูแลคุณด้วย
ผมว่าผมแฮปปี้นะ
เพราะผมดูแลตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองมีความสุข
ผมเลยอยากที่จะดูแลเค้าด้วย
ผมว่าถ้าได้ดูแลเค้าน่ะ เค้าก็คงจะมีความสุขเหมือนกับผม
แต่.. คุณก็ต้องดูแลผมด้วยนะ
เพราะเรื่องบางเรื่องผมไม่ถนัดเอาสะเลย คุณอาจจะถนัดกว่าผม
การเดิมทาง... ยังคงเดินทางต่อไป
*ปล.มันเกิดจินตนาการ ที่มาจากแรงบันดาลใจ จากคำๆหนึ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น